 | Mijnheer Luc Decaluwe Met diepe droefheid nemen we afscheid van een uitzonderlijk mens, een collega, een leider, een vriend. Onze personeelsdirecteur was een man met grote bekwaamheid en nog grotere menselijkheid. In zijn rol wist hij steeds het delicate evenwicht te bewaren tussen organisatiebelang en menselijke waardigheid. Hij schuwde de confrontatie niet, maar ging haar aan met zachtheid, met luisterbereidheid, met een diepgeworteld gevoel voor rechtvaardigheid. Stakingen, ontslagen, moeilijke gesprekken - ze raakten hem. Niet uit zwakte, maar uit medemenselijkheid. Hij droeg de zorgen van anderen met zich mee, vaak in stilte, altijd met de intentie om het juiste te doen. Zijn betrokkenheid was geen plicht, maar een vanzelfsprekendheid. Wat hem bovenal typeerde, was zijn goedheid. Een goed mens, in de meest oprechte betekenis van het woord. Iemand die vertrouwen gaf, die rust bracht, die het verschil maakte - niet door grote woorden, maar door kleine daden, dag na dag. We zullen hem missen. Zijn wijsheid, zijn warmte, zijn aanwezigheid. Maar bovenal zijn menselijkheid. Rust zacht
|